Iek Domi Rookies

Σκόρπισμα Γραφής


Σκοτάδι σε όλο το σπίτι και μόνο στο δωμάτιό μου φαίνεται ένα γαλάζιο φως. Ένα πρόσωπο είναι σκυμμένο πάνω από τον υπολογιστή. Να σας συστήσω, ο Παντελής. Παντελή, το κοινό μου οι γνωστοί και οι άγνωστοι φανταστικοί αναγνώστες. Ναι, είναι παράξενο αλλά ο Παντελής έχει όρεξη απόψε…

«Παντελής»… αλλόκοτο όνομα για υπολογιστή αλλά τον βάφτισα έτσι την ημέρα που τον αγόρασα από ένα στενό κάπου στην Αθήνα.
Καθόμουν στη καρέκλα , κατά την συνήθεια μου , και γέμιζα τα πνευμόνια μου πίσσα και νικοτίνη με το αλμυρό τσιγάρο. Ψέματα καθώς δεν καπνίζω αλλά έτσι έχω ακούσει να λένε για τον «αργό θάνατο». Κοιτούσα τον υπολογιστή λες και είχε πρόσωπο. Τα αυτιά μου άκουγαν τους ήχους του πληκτρολογίου, τον καυγά των γειτόνων και το εκπληκτικό another day των Dream Theater περιμένοντας να ξεκινήσει ο αγώνας των Dallas Mavericks να πάρω τη δόση μου από ΝΒΑ, να δω και τον μεγάλο Jason Kidd...

< Όντας στο ανούσιο και γεμάτο από απογοητευμένους chat room , δεν έχω πολλές επιλογές… πρέπει να στείλω ένα ακόμα post. Να φανώ «φυσιολογικός». Μου κάνει καλό που εκθέτω δημόσια την άποψη μου έστω και κρυμμένος πίσω από την επώνυμη-ανώνυμη μάσκα μου. Κάνω βήματα μπρος γράφοντας ξεκάθαρα και δίχως ενδοιασμούς τις όποιες σκέψεις μου. Άλλες φορές αρέσουν και άλλες φορές όχι. Σέρνω το δείκτη του ποντικιού στο αρχείο my files, με διπλό κλικ ανοίγω το κουτάκι και μέσα είναι όλα τα γραπτά μου. Κείμενα χαρωπά και κείμενα πιο ώριμα…με δόσεις προβληματισμού. Από εκείνα που γεννούν ερωτήματα αντί να απαντούν στα ήδη υπάρχοντα Δηλαδή ακριβώς το αντίθετο από αυτό που μας διδάσκει η δημοσιογραφία! Πέρασαν τα χρόνια που κάποτε άνοιγα τα τετράδια μου και κοίταζα τον μέτριο γραφικό μου χαρακτήρα. Πλέον κοιτάζω τον γραπτό λόγο γραμμένο σε times new roman, σε σκάλα δώδεκα και πρέπει να βάζω κόμματα για να παίρνει ανάσα ο αναγνώστης αλλιώς κουράζεται και το κείμενο χωλαίνει. Σβήνω το φανταστικό τσιγάρο και ετοιμάζομαι για άλλο ένα , δεν έχω βρει ακόμα τίτλο για το post αυτό. Απλά μου έρχεται σαν φώτιση…δεν ξέρω! Ή μάλλον ξέρω…ξεράδια! Eδώ δεν ξέρω αν θα ζω αύριο ή όχι. (Δεν τα λέω καλά , πάλι αμπελοφιλόσοφο θα με πει ο Στέφανος , πικραμένο πρίγκιπα θα με έλεγε εκείνη.) Σκέφτομαι αυτό που μου έγραψε ο «Psilos_26.ath» : “traviksa to sygkekrimeno zori gia kana xrono peripou kai telikws kateliksa na gyrnaw apo dw kai apo kei na mazeυw ta kommatia mou, pou egw o idios ta eixa skorpisei pantou me tis ilithies skepseis pou ekana kai eipa ston eayto mou: proxwra, kane tin opoiadipote arxi” . Και έτσι κι αυτός την έκανε στον γεμάτο υποκρισία χώρο των chat room… Αισθάνομαι πως δεν είμαι ο μόνος. Χαμογελάω. Σκέφτομαι τον ψηλό. Μπορεί να μην είναι ψηλός όπως λέει , ούτε να είναι όμορφο παλικάρι. Να κρατά τα μάτια του -που δεν είναι γαλανά- καλυμμένα με τον μεταλλικό σκελετό, να μην είναι αθλητικός και να καπνίζει πιο πολύ κι από τη θεία μου τη Μαρίκα. Ζήλεια μου, ζήλεια μου…. Μου άρεσε το στυλάκι του. Αυτό το στυλ του άνετου και του χαλαρού πάντα μου άρεσε. Βοηθά και στο καμάκωμα των γυναικών… ιδίως όταν αυτές έχουν μυαλό και είναι όμορφες εσωτερικά και εξωτερικά! Είμαι και δύσκολος , τρομάρα μου , να μου κάνει κλικ μια γυναίκα και να την πω όμορφη. Μου αρέσουν τα μυαλά των γυναικών. -gyrnaw apo dw kai apo kei Μπα, αυτό είναι αναληθές, στα ίδια μέρη γυρνάω. Σπίτι, σχολή, δουλειά , όποια κοπελιά , η μπάντα του ξαδέρφου μου. -ilithies skepseis Από αυτές μπόλικες, από πού να αρχίσω και που να τελειώσω! Εκείνη… το κορίτσι με τα όμορφα μαγουλάκια που μπόρεσε και άλλαξε τη ζωή ενός ανθρώπου… Δεν λέω, πολύ ωραία μάγουλα αλλά τα τσιμπά άλλος. Έχω μια εμμονή με τα μάγουλα τα θέλω γεματούτσικα και όχι με έντονα ζυγωματικά. ΠΡΕΠΕΙ να γυρίσω το διακόπτη στο φιλικό… Ο Νίκος, καρδιακός φίλος και η καινούργια μηχανή του. ΠΡΕΠΕΙ να του πω να κόψει ταχύτητα στις στροφές και να φορά το κράνος του, δεν θέλω να τον χάσω από κοντά μου. Η μάνα με την γκρίνια και τα άγχη της… ΠΡΕΠΕΙ να της πω να κόψει τα telemarketing, τον Μικρούτσικο και τα Μεξικάνικα σίριαλ. Όμως γιατί «πρέπει»; Και γιατί να ορίζει κανείς αυτά τα τόσο μισητά πρέπει; Εσένα που δεν σου αρέσει το ΠΡΕΠΕΙ γιατί ξαφνικά το βάζεις ξανά στη ζωή σου; -proxwra Θα προχωρήσω. Πώς θα προχωρήσω; Το βρήκα! Με χαμόγελο και καλή διάθεση. Αίσχος! Τρία φανταστικά τσιγάρα για ούτε 800 λέξεις. Άντε ρε κοιμήσου. Και μην ξεχάσω να χαμογελάσω…