Πότε προσκολλήθηκα σε αυτό το κοπάδι ??

Είναι παράξενο για μας τους απλούς και ονειροπόλους ανθρώπους πως συμβαίνει και ενώ η τεχνική πρόοδος να προχωρά προς ένα μόνιμο αποκορύφωμα, η κατάσταση στις σχέσεις των ανθρώπων να πηγαίνει διαμετρικά αντίθετα. Ανοίγω το χαζοκούτι -λέγε με τηλεόραση- και βλέπω τις διαφημίσεις για παπούτσια, κινητά, αυτοκίνητα και δάνεια.

ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ:
Άνδρας οδηγεί , δίπλα του μια υπέροχη ξανθιά που τον κοιτάζει σαν παγωτό χωνάκι. Μένει από βενζίνη και τρέχει για να βρει βενζινάδικο. Φορά την τάδε μάρκα παπουτσιών. Εγώ που δεν οδηγώ και δεν μου αρέσουν και τόσο οι ξανθιές αλλά μου αρέσει να με κοιτάζουν σαν παγωτό χωνάκι όλες οι γυναίκες -γνωρίζοντας ότι δεν είμαι ο κούκλος του σινεμά- έχω δικαίωμα να τρέξω και να φοράω την τάδε μάρκα παπουτσιών ;

ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ:
«Ήρθε το νέο κινητό Ξού-Μού Χ/970 με κάμερα SVGA, χιλιάδες χρώματα, αλατοπίπερο,σας φτιάχνει κρέπα με τη σκέψη και συμφέρει! Τρέξτε τώρα στο κατάστημα της τάδε αλυσίδας για να το προλάβετε στο πρόγραμμα «120, κάθετος σας κλέψαμε!» και επωφεληθείτε της προσφοράς! Εγώ που έχω ένα κινητό-μπρίκι τι λόγο έχω να ξοδέψω μισό μισθό για ένα αντικείμενο που θα θεωρείται υπερήλικας σε ενάμισι-δυο χρόνια? Και στο κάτω-κάτω της γραφής από τότε που πήρα το κινητό μου σπανίως με καλούν άνθρωποι ή φίλοι παρά μονάχα ορισμένοι για να με ζαλίσουν με πωλήσεις δανείων ή καρτών.

ΣKHNH ΤPITH:
«Αρχίζει η νέα σχολική χρονιά και ελάτε σε εμάς που είμαστε οι καλύτεροι, βρισκόμαστε πιο κοντά και πιο τα έχουμε πιο φτηνά». Από απλή περιέργεια πήγα στο μαγαζί τους και πήρα δύο τετράδια , δύο γόμες και τρία στυλό και έφτασα στα έντεκα ευρώ. Στο μαγαζάκι της κυρά-Καίτης της οδού Νικηταρά έκαναν γύρω στα έξι και κάτι ευρώ όλα μαζί. Και σκέφτομαι αν κάνω παιδιά να τα φέρνω από εδώ να ψωνίζουν…

ΣΚΗΝΗ ΤΕΤΑΡΤΗ:
«Το κοινωνικό ενδιαφέρον είναι ένας τρόπος για να δημιουργηθεί μια φιλία.» Ναι , για έλα και πες το κύριε ψυχολόγε μου ξανά σε μια μάνα με δυο παιδιά που τρέχει όλη μέρα στη δουλειά , το Σάββατο έχει δύο συγκεντρώσεις να παραστεί και στον υπόλοιπο χρόνο της να πάρει και τις πάνες των παππούδων. Έλα πες το στην όμορφη καστανόξανθη παρουσία δίπλα μου που το παρερμήνευσε και που αντί να έρθει ντυμένη,
ήρθε «ντυμένη»… σαν κυρία του πεζοδρομίου! Και ναι μεν πολύ μου άρεσε αλλά εγώ φοβήθηκα να την πλησιάσω (μου έχει συμβεί να βγω πρώτο ραντεβού και η κοπέλα για να με εντυπωσιάσει ήρθε ντυμένη σαν….ναι, αυτό!)

ΣΚΗΝΗ ΠΕΜΠΤΗ :
“Άκουσες το νέο σουξέ της Κοκκίνου;”. Όχι, ΔEN το άκουσα, ΔΕΝ την είδα νύφη και δεν μπόρεσα να κλάψω με τη μη εκλογή της Έφη Σαρρή. Δεν με ενθουσιάζει η ιδέα να ξέρω ποιος τραγουδιστής είναι ερωτευμένος με ποια και να ακούω το αφεντικό να βάζει Πέγκυ Ζήνα στο ράδιο πρωί-πρωί. Ίσως να είναι χειρότερο για το νευρικό μου σύστημα και από έναν βαρύ διπλό εσπρέσο μιας και δεν μου κάνει κέφι με την τσίμπλα στο μάτι να βλέπω την νεαρή στο απέναντι γραφείο να λικνίζεται σαν να είναι σε παραλιακό κέντρο. Θεέ μου, και είναι ακόμη οκτώ το πρωί! Θέλετε μουσική? Ακούστε Pink Floyd, εσείς «κύριοι» και «κυρίες» με τα λυμένα προβλήματα που στοιβάζεστε στις ουρές του Ψυρρή και της Πειραιώς σαν τα καλοντυμένα γίδια , και που πληρώνετε φτηνά πουρμπουάρ τους παρκαδόρους για να «προσέξουν» τα καλογυαλισμένο αυτοκινητάκι σας (δώρο του μπαμπά επειδή ΚΑΤΑΦΕΡΑΤΕ -μπράβο σας- να βγάλετε το Λύκειο!!) για να παρακολουθήσετε τις εκπληκτικές “ερμηνείες” των όποιων «καλλιτεχνών» του μουσικού κυκλώματος.

ΣΚΗΝΗ ΕΚΤΗ:
ΝΑΙ! Ραντεβού με μια ωραία παρουσία και εγώ μένω με το στόμα ανοιχτό τόσο από την εξωτερική όσο και την εσωτερική ομορφιά της! Και να λέω πως κάνουμε το πρώτο βήμα, γιατί δεν είμαι σαν τους άλλους: xωρίσαμε και αμέσως βρήκαμε αντικαταστάτη. Ναι, βγήκα ραντεβού με δυο κοπέλες που βγήκαν ζονκ αλλά ήξερα μέσα μου ότι δεν θα τσουλήσει καλά με αυτές. Τώρα με εκείνη, η καρδιά μου χτυπά σα να παίζει σόλο ο ντράμερ των Slayer και, από το άγχος, στάζω σαν ανθρακωρύχος που κάνει υπερωρίες τον Αύγουστο! Αν πάω την κουβέντα….«εκεί», θα δώσω λάθος εικόνα? Ή να το τολμήσω για να ανακαλύψω για ακόμη μια φορά πως “είσαι γλυκούλης και καλό παιδί αλλά σε βλέπω σαν φίλο!”. Φτού και πάλι φτού! Μα καλά…δεν κάναμε και φαντάροι μαζί! Πως έγινε ΠΑΛΙ αυτό?

Ίσως να είμαι αντικοινωνικό ον, αλλά και πάλι δεν μπορώ να προσκολληθώ σε ένα κοπάδι που το παρασέρνουν οι διαφημίσεις και οι συνήθειες. Ούτε να αφήσω τα «πιστεύω» και το πνεύμα αντιλογίας άλλων να μου σταθούν εμπόδιο σε οτιδήποτε. Οπότε κάπως έτσι απομυθοποιείται το λεγόμενο «Σαββατόβραδο» και η εν λόγω αξία αυτού…. Γιατί αν το ένα σου ξινίζει, το άλλο δε σε γεμίζει και το παράλλο σε χαλάει , τότε πως θα διασκεδάσεις; Μπα , μάλλον θα μείνω πάλι μέσα γρατζουνώντας την εξάχορδη θεά ή θα νοικιάσω κανένα DVD. Και σου λέει μετά ότι το σύστημα σε κλείνει μέσα και σε ωθεί στο να μετατρέπεσαι σε άβουλο ον… Ή μήπως απλά σπιτόγατος;


-Και μην ξεχάσω να χαμογελάσω......