Έρωτας ή κάτι άλλο....

Σήμερα την είδα ξανά....Mα γιατί κάθε φορά που την βλέπω να μπαίνει μου η καρδιά στο μπλέντερ, να χτυπά σε ρυθμούς Slayer, το στομάχι μου να δένει κόμπος, τα λόγια να χάνονται και οι όποιες γνώσεις μου να πηγαίνουν βόλτα στο νηπιαγωγείο?Φορούσε εκείνο το κόκκινο φόρεμα που της είχα πάρει δώρο το καλοκαίρι του ’03 και είχε τα μαλλιά πιασμένα κότσο. Της έπιασα κουβέντα με φωνή που έτρεμε... Σαν την πρώτη φορά που της μίλησα, μαρτυρώντας τα όποια αισθήματα έχουν απομείνει.
Ίσως να το ξέρει έτσι κι αλλιώς, ίσως και όχι αλλά τι να το κάνω? Ίσως απλά δεν ήταν γραπτό να συμβεί ποτέ, ούτε να της το πω ποτέ γιατί έχει άνδρα στο πλευρό της με παπά και με κουμπάρο. Μα γιατί τα χάνω κάθε φορά που βλέπω κάποια να της μοιάζει? “Μα δεν το βλέπεις? Δε σου κάνει καλό ” θα μου πει πάλι ο Γιώργος.... “Προχώρα!” θα προσθέσει ο ξάδερφος .
Μπα δε μπορεί να είμαι ερωτευμένος, απλά διψάω να γνωρίσω από κοντά μια γυναίκα σαν και αυτή...μακάρι δηλαδή να βρεθεί κάποια σαν κι αυτή. Ίσως να ήταν όλα στο μυαλό μου τελικά και να είχα παραισθήσεις τότε… Σαν αυτές που άλλωστε έχει κάθε ερωτευμένος όταν μπαίνει στο παράλληλο –ευτυχισμένο- σύμπαν του έρωτα… Το σύμπαν της παραπλάνησης και της ψευδαίσθησης.
Την ξαναείδα προ πέντε λεπτών στο διαδίκτυο!... Ώπα, πότε βγήκε δεν το πήρα είδηση! Μου έχει πάρει το μυαλό.....ή πάλι όχι? Κλείνω το Msn…Αυτή δεν ήταν η αληθινή. Θα την δω αργότερα στα όνειρα μου.Θα την δω αργότερα στους εφιάλτες μου…